فرآیند تولید لوله فولادی بدون درز

تولید لوله‌های فولادی آلیاژی با استحکام بالا
روش تولید لوله فولادی بدون درز تقریباً به روش نورد متقاطع (روش منسمن) و روش اکستروژن تقسیم می‌شود. روش نورد متقاطع (روش منسمن) به این صورت است که ابتدا لوله خام را با غلتک متقاطع سوراخ می‌کنند و سپس آن را با دستگاه نورد، امتداد می‌دهند. این روش سرعت تولید بالایی دارد، اما به قابلیت ماشینکاری بالاتری برای لوله خام نیاز دارد و عمدتاً برای تولید لوله‌های فولاد کربنی و فولاد کم آلیاژ مناسب است.

روش اکستروژن عبارت است از سوراخ کردن لوله خام یا شمش با دستگاه سوراخ کننده و سپس اکسترود کردن آن به لوله فولادی با اکسترودر. این روش نسبت به روش نورد مورب کارایی کمتری دارد و برای تولید لوله‌های فولادی آلیاژی با استحکام بالا مناسب است.

هم روش نورد مورب و هم روش اکستروژن ابتدا باید لوله خام یا شمش را گرم کنند و لوله فولادی تولید شده، لوله نورد گرم نامیده می‌شود. لوله‌های فولادی تولید شده با روش‌های کار گرم گاهی اوقات می‌توانند در صورت نیاز کار سرد شوند.

دو روش برای کار سرد وجود دارد: یکی روش کشش سرد است که در آن لوله فولادی از طریق قالب کشش کشیده می‌شود تا به تدریج نازک و کشیده شود.
روش دیگر، روش نورد سرد است که روشی برای اعمال نورد گرم اختراع شده توسط برادران منسمن به کار سرد است. کار سرد لوله فولادی بدون درز می‌تواند دقت ابعادی و پرداخت نهایی لوله فولادی را بهبود بخشد و خواص مکانیکی ماده را بهبود بخشد.

فرآیند تولید لوله فولادی بدون درز (لوله فولادی نورد گرم)
یکپارچه بودن لوله فولادی عمدتاً با کاهش تنش تکمیل می‌شود و فرآیند کاهش تنش، فرآیند نورد مداوم فلز پایه توخالی بدون مندرل است. به شرط تضمین کیفیت جوشکاری لوله اصلی، فرآیند کاهش تنش لوله جوشکاری، گرم کردن کل لوله جوش داده شده تا بیش از 950 درجه سانتیگراد و سپس نورد آن به قطرها و دیواره‌های بیرونی مختلف توسط یک کاهنده تنش (در مجموع 24 پاس کاهنده تنش) است. برای لوله‌های ضخیم، لوله‌های فولادی نورد گرم تولید شده توسط این فرآیند اساساً با لوله‌های جوش داده شده با فرکانس بالای معمولی متفاوت هستند. نورد کاهنده تنش ثانویه و کنترل خودکار، دقت ابعادی لوله فولادی (به ویژه دقت گردی و ضخامت دیواره بدنه لوله) را بهتر از لوله‌های بدون درز مشابه می‌کند.